Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

τσίκι τσίκι

Κάνετε ευχές
Σώζουν ζωές
ΔΕΝ

Μικρές στάχτες βρωμερές 
κοπανιούνται στον αέρα και σέρνονται παντού μέσα σου.

Μπλεγμένοι σε μια σαπουνόπερα δίχως σενάριο και δίχως αίσιο επίλογο
οι περισσότεροι βουτάμε στη σαλατιέρα με το λάδι
ΕΕΕΛΑ Κ ΕΣΥ
μαζί

Κι όταν όλα τα τρολ μαζί τραγουδούν, πάντα αφιερώνουν νότες παράφωνες σε άλλες ματιές άλλων πλασμάτων από άλλα βιβλία ξεσκισμένα και πολυκαιρισμένα,
σε ένα άγγιγμα σκιερό και κουφό, πάντα.
Οπότε μη βαριανασαίνεις, κανείς δεν κατάφερε να διαφύγει του κυκεώνος τούτου εδώ, ποτέ.
Και η ησυχία εκκωφαντική και υστερική.

Στάζει μέλι και η μύγα πήγε κι έπεσε πάνω της και βυθίστηκε στα ζαχαρώδη νήματα 
για πάντα
μέχρι που μια φυσαλίδα αναφώνησε μιαν εσχάτη και τερπνή ανάσα
κι ύστερα χάθηκε στην ατμόσφαιρα αγκαλιά με άλλες άπειρες ευχές.

Και το φεγγάρι μικραίνει καθώς και οι ψυχές μας νύχτα με τη νύχτα
Και η ελπίδα να αλλάξεις σελίδα και να λαβώσεις το χαρτί με ένα χαμόγελο σκοτεινό και νωθρό
το έσκασε παρασυρόμενη από ανέμους σειρήνων.
Σαν τις παλιές καλές αγάπες που τώρα σβήστηκαν για πάντα ή μάλλον κρύφτηκαν στον πάτο ενός συρταριού γιατί φοβήθηκαν.

Όπως οι στοίβες με τις λέξεις που απλώς σωριάζονται στο πλάι και στο σώμα και στο μυαλό και πληθαίνουν καθώς το ρολόι τρέχει μακριά και αλλάζει το φως τριγύρω.
Και η επιλογή λοιπόν του καθενός να βαδίζει μόνος βήματα βαριά κι ασήκωτα φαντάζει ταινία φρικτή που θα δεις μέχρι το τέλος και μετά ξανά απ' την αρχή.

Οπότε πάμε σε ένα νησί να μας πάρει ο αέρας 
και να γράψουμε στα σύννεφα λόγια σκληρά
που δε θα προλάβει κανείς να διακρίνει,
τουλάχιστον όχι για πολύ.

ΚΛΑΨ ΚΛΑΨ ΚΛΑΨ
!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου