...and then you died

Λαγνεία: να αφιερώνεσαι με πάθος χωρίς τους περιοριστικούς κανόνες της λογικής, και καθώς δίνεσαι ολοκληρωτικά, να διαχέεις τον εαυτό σου μες στον άλλο

Λαγνεία για κάλλος ομορφιά χάρη κομψότητα

Χάνοντας μέρα με τη μέρα κομμάτια του εαυτού σου που ξεκολλάνε βίαια από πάνω σου και μετακομίζουν σε έναν λεκιασμένο απ' τις ματιές καθρέφτη.

Και τρως τον εαυτό σου για μεγάλες κοφτερές ματιές και μαχαιριές για ψιθύρους στ' αυτιά

Και τρως τον εαυτό σου

Μέχρι που δε χωράς πουθενά πια μέσα στο πλάσμα αυτό που σε κουβαλά

Και ρωτώ, λοιπόν, γιατί

Γιατί να πονάς παντού μέσα κι έξω

και να απαρνείσαι σύσταση θέληση και ψυχή

επειδή κάποιο πονηρό ξωτικό σου χάρισε ένα ύφασμα μικρό και γυάλινο;

Εφόσον εντέλει επέλεξες εκείνους που ίδιοι με σένα είναι και θα είναι,

εκείνους που σε κοιτούν πάντα στο πρόσωπο και στην ψυχή (ελπίζεις).

Και είθε οι σπουδαίοι νάρκισσοι και βλάκες με τις χοτ φωτογραφίες και τους χιλιάδες λυσσασμένους ασυνουσίαστους που τους θαυμάζουνε κρυφά τα βράδια να πνιγούν στη λάσπη της βλακείας τους, καθώς και οι τελευταίοι που ως καρμίρηδες κι ανίκανοι και δύσνοι αγναντεύουν ξελιγωμένοι και ηδονολάγνοι φούσκες από τηγανισμένο λάδι.